Zachowek jest to prawo do części majątku osoby zmarłej, które przysługuje jednej lub kilku osobom uprawnionym do niego. Prawo to przysługuje w sytuacji, gdy osoba zmarła nie pozostawiła żadnego testamentu lub gdy testament jest nieważny. W takiej sytuacji osoby uprawnione do zachowku mogą ubiegać się o niego w sądzie.

Aby uzyskać zachowek, osoba uprawniona musi udowodnić, że jest ona spadkobiercą zmarłego. Spadkobiercą może być osoba, która została wskazana w testamentie lub która dziedziczy po zmarłym według przepisów Kodeksu cywilnego. Osoby te mają pierwszeństwo w ubieganiu się o zachowek.

Osoby uprawnione do zachowku mogą ubiegać się o niego w sądzie w ciągu 6 miesięcy od daty ogłoszenia testamentu lub ogłoszenia wyroku stwierdzającego nieważność testamentu. Jeżeli osoby uprawnione do zachowku nie ubiegają się o niego w ciągu tego okresu, tracą prawo do jego żądania.

Żądanie zachowku może być zgłoszone przez osobę uprawnioną lub przez osobę, która jest uprawniona do dziedziczenia po zmarłym według przepisów Kodeksu cywilnego. W takim przypadku osoba uprawniona do dziedziczenia może żądać zachowku w imieniu osoby uprawnionej.

W przypadku, gdy osoba uprawniona do zachowku nie jest w stanie udowodnić swojego prawa do niego, może ona żądać, aby sąd ustalił, że jest ona uprawniona do zachowku. Sąd może ustalić prawo do zachowku na podstawie dowodów przedstawionych przez strony.

Prawo do zachowku przysługuje osobie uprawnionej, która jest małoletnia, chora lub niepełnosprawna. W takim przypadku osoba uprawniona może żądać, aby sąd ustalil, że jest ona uprawniona do zachowku. Sąd może ustalić prawo do zachowku na podstawie dowodów przedstawionych przez strony.